her gidişin...

ogzala çiftliğine ilk biz gelmiştik. en uzun biz kaldık. en son dönen de biz olduk. yapmayı çok sevdiğimiz ama doğum nedeniyle uzun zamandır yapamadığımız şeylere ilişkin duyguları yeniden tattık. yeni plan ve projeler yaptık. ama en önemlisi bu deneme etkinliğinde iki buçuk aylık bir bebek ile de, bazı koşullar altında, bu işin yapılabileceğini görmüş olduk.

dün elif’i ve kendi dizlerimizi menekşe yaylasına kadar bir hayli hırpaladığımızdan bugün sabahtan öğlene kadar dinlenme, sonrasında da yalnızca kısa bir yürüyüş yapma kararı aldık. hale ile bülent sabahtan ayrı bir yürüyüş yaptılar. geldiklerinde de hep birlikte beşparmak dağı manzarası görmek için bir patikaya girdik. yarım saat içinde varacaktık ama yanlış patikaya girmiş olduğumuzdan hiçbir yere varamadık. bulduğumuz bir çimenlikte biraz oturup geri döndük. zaten amacımız yalnızca dünden kalan ağrılarımızı atmak olduğundan bize bu da yetti.

öğleden sonra 16.00 civarlarında ogzala çiftliği’ne dönüp erhan bey, münevver hanım ve tenda ile vedalaştık. yemeği yolumuzun üzerindeki “şelale alabalık çiftliği”nde yedik. yemek muhteşemdi, karaaslan tesislerinde yediğimiz yemekten çok daha lezizdi. üstelik aldığımız hizmet de çok daha iyiydi.

her gidişin bir dönüşü oluyor ne yazık ki. ama şimdi yakın gelecekte yeni etkinlikler yapmak için daha fazla umudumuz ve bir de planımız var...